Η κυρία Ζουστίν Αρβανίτη αναφέρει: «Είχα τη τύχη και ευκαιρία να γίνει η Μυτιλήνη το δεύτερο σπίτι μου για τα χρόνια που σπούδαζα την επιστήμη που μου άλλαξε τη ζωή, την Ανθρωπολογία. Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου έγινε η δεύτερη οικογένειά μου με καθηγητές/ήτριες γεμάτους/ες πάθος, έννοιες που αναιρούσαν το πως κατανοούσαμε τη κοινωνία και τον κόσμο γύρω μας και με συμφοιτητές/ήτριες με τους/ις οποίους/ες συνέχιζες τις θεωρητικές συζητήσεις εκτός αμφιθεάτρου. Εκφράστηκα δημιουργικά συμμετέχοντας στη φοιτητική θεατρική ομάδα «Πρόβα», έκανα Erasmus στην Ιρλανδία, και παρακολούθησα 8 διατμηματικά μαθήματα από το τμήμα της Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας λόγω των κινηματογραφικών μου ενδιαφερόντων.
Έναν χρόνο αφότου αποφοίτησα από το Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας, το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας δημιούργησε κατεύθυνση μεταπτυχιακού πάνω στο Ντοκιμαντέρ, κι έτσι επέστρεψα στο δεύτερο σπίτι μου και στην πολύτιμη αυτή οικογένεια για το δεύτερο πτυχίο μου. Παράλληλα, είχα ήδη ξεκινήσει να εργάζομαι εθελοντικά σε φεστιβάλ μέχρι που μου προτάθηκε δουλειά σε ένα από αυτά.
Έτσι τα τελευταία επτά χρόνια εργάζομαι για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σύρου αναλαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, τον συντονισμό κινηματογραφικών εργαστηρίων και συμβάλλοντας ενεργά στην ένταξη του φεστιβάλ στη τοπική κοινωνία. Όντας γοητευμένη από το ντοκιμαντέρ, δεν περιόρισα τους ορίζοντές μου, επιλέγοντας παράλληλα να αποκτήσω εμπειρίες και στον χώρο της μυθοπλασίας. Εργάστηκα σε τέσσερις κινηματογραφικές παραγωγές, σκηνοθέτησα μία ταινία μικρού μήκους, και έκανα πρακτική άσκηση στα κινηματογραφικά στούντιο Nu Boyana στη Βουλγαρία.
Αυτή τη στιγμή εργάζομαι ως ερευνήτρια προφορικών ιστοριών για το istorima, ενός προγράμματος που υλοποιείται με ιδρυτική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου και που αποσκοπεί στη δημιουργία ενός μεγάλου αρχείου προφορικών ιστοριών Ελλάδας. Ο επόμενος στόχος μου είναι να σπουδάσω Οπτική Ανθρωπολογία στο εξωτερικό για να συνεχίσω να εξερευνώ τους πολλούς και διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να διεξαχθεί ανθρωπολογική έρευνα, μιας διαδικασίας που ανάμεσα σε πολλά άλλα φέρνει και τον/ην ερευνητή/ήτρια ένα βήμα πιο κοντά στον εαυτό του/ης»
